Liefde, verdriet en wilde avonturen

Wat gebeurt er hier toch veel in de tijd dat ik hier ben! Dat besef ik iedere keer als ik weer wat ga schrijven voor mijn blog, waar moet ik toch beginnen?

Laten we beginnen bij afgelopen week. We hebben weer hard gewerkt in het ziekenhuis. Donderdag kwamen we aan en voelde we meteen een gespannen sfeer in de verloskamers. Het bleek dat er net een uurtje geleden een 'still birth' was geweest, oftewel een doodgeboren kindje. Deze mevrouw lag tussen de andere barende in en huilde stilletjes op haar bed. De lokale studenten vonden het maar spannend en drentelde er wat omheen, maar niemand was er voor deze mevrouw. Mijn hart brak toen ik haar verdriet zag, dus ik ben naar haar toe gegaan als was ik bang dat ik door de taal niet met haar kon communiceren. Het bleek dat ze erg goed Engels sprak, dus eindelijk kon ik met een patiente communiceren. Alleen wat zeg je tegen een moeder die net haar kind is kwijt geraakt? Die je verteld dat ze haar kindje niet heeft mogen zien of knuffelen? Die verteld dat het personeel haar de schuld geeft van de doodgeboorte? Dat haar trotse vijfjarige dochter haar zusje nooit kan ontmoeten? Eigenlijk waren woorden overbodig en ze was zo dankbaar dat iemand naar haar omkeek, haar wat water gaf, haar haren borstelt, haar hand vasthoudt en iemand die haar verteld hoe prachtig haar dochter was. Het was in elk geval ook erg indrukwekkend voor mij dus ik wilde haar graag 's middags graag nog even bezoeken op de kraamafdeling. Wat vond ik het fijn om te zien dat ze op de kraamafdeling omsingelt was door veel vrienden en familie, zo kon ik haar een beetje loslaten want haar familie zou verder voor haar zorgen en ik zag in haar ogen dat het nu goed was. Gelukkig zijn alle andere kindjes gezond en wel op de wereld gekomen!

Na deze heftige dag was het zo fijn dat ik precies die dag een kaartje van mijn lieve vriendje heb ontvangen hier in Sri Lanka! Het heeft 10 dagen geduurd, maar hij pronkt nu op mijn nachtkastje! Over precies een week komt hij hier ook en nu het vriendje van Rosanne al wel is geweest, kan dat niet snel genoeg zijn.

Op vrijdag wilde we onze visa gaan verlengen dus hebben we de wekker om 5 uur gezet en de wilde treinreis naar de hoofdstad gemaakt. We hadden de dag daarvoor gehoord dat de verlenging 140 euro zou gaan kosten, dus ik had bedacht om een weekend naar Maleisië of Singapore te gaan zodat ik voor 20 euro een nieuw visum kon aanvragen plus dat ik een gave trip in het vooruitzicht had. Nadat we een soort stoelendans van 2 uur hadden gedaan, bleken onze documenten niet in orde en mochten we weer 2,5 uur terug reizen om een papiertje te laten ondertekenen. Geen tripje naar Maleisië dus, maar nog een dagtrip naar de immigratie dienst...

Dit weekend waren Roos haar vriendje Brian en zijn vriend Tim op bezoek, super gezellig! We hebben eerst een bezoekje gebracht aan de collega's van Brian en Tim die beide bij de politie werken. Ze wilde graag hun Nederlandse schouderembleem ruilen voor een Sri Lankese, en dat is gelukt! Heel vriendelijk ontvangen door de grote baas met een drankje erbij, super vette ervaring! Daarnaast hebben we biertjes gedronken bij Happy Banana Party op het strand, gesurft (wat dit keer best heel goed ging!), gebarbecued op het strandje en we zijn op safari in Yala geweest! Super gaaf! We hebben 3 luipaarden, 2 beren, 6 krokodillen, apen, olifanten, herten, vogels, buffalo's en nog heel veel meer moois gezien!

Vandaag hebben we weer hard gewerkt en kregen we een compliment dat het personeel door onze verhalen zich aangemoedigd voelt om veel minder knippen te zetten en dat we al heel wat moeders leed bespaard hebben ;). Ook mocht ik een bevalling op de Nederlandse manier begeleiden (heel erg hands-off in vergelijking met Sri Lanka) al was dat best spannend met minstens tien nieuwsgierige toeschouwers die allemaal op hun vingers moesten bijten om niets te doen haha. Uiteindelijk was er een klein scheurtje door een opgeslagen handje, dus wij baalde haha. Maar nog geen 5 minuten later werd op het bed naast ons op de Sri Lanka manier gehandeld en was er precies een zelfde soort scheurtje dus iedereen lachte om het feit dat het blijkbaar niet altijd wat uitmaakt ;).

Nou dat was me weer een heel verhaal! Bedankt voor al jullie lieve reacties op de vorige blogs, super leuk om te zien dat zoveel mensen meeleven!