Hoogte en dieptepunten
Door: Leonie
Blijf op de hoogte en volg Leonie
12 Mei 2015 | Sri Lanka, Galle
We zijn al 12 dagen op reis dus het is weer tijd voor een update!
We hebben vrijdag en maandag weer stage gelopen in het Mahamodera ziekenhuis, beide dagen was het "rustig" en hebben we "maar" tien nieuwe eilandbewoners mogen verwelkomen. We krijgen steeds meer verantwoordelijkheden en hebben al kindjes aangepakt, geprikt, gedroogd, gewogen en nagekeken. Ook hebben we moeders zo goed en kwaad als het kon, zonder de taal te spreken, gesteund, van kind en placenta verlost en zelfstandig gehecht (daar worden we nog eens erg goed in!). Gisteren hebben we een lange en vermoeiende dag gewerkt omdat er een barende lag met een kindje met een aangeboren afwijking. Het kindje was voldragen, maar had helaas een anencephalie, wat betekend dat het kindje geen schedel en grote hersenen had. Het was erg heftig om met haar te "praten". Omdat de vrouwen met elkaar op een zaal liggen, en deze mevrouw hier heel wat uren moest doorbrengen, heeft ze heel veel gezonde baby's geboren zien worden, wat was dat lastig om te zien! Uiteindelijk werd het zo laat dat we echt naar huis toe moesten, de weg naar het ziekenhuis is namelijk niet erg veilig 's avonds laat voor (blanke) vrouwen. De locale vrouwen hebben hier een avondklok en moeten om 18.00/19.00 binnen zijn en daarna wordt de sfeer een beetje vervelend. We hebben de baby uiteindelijk niet geboren zien worden én we waren ontzettend moe van alle nieuwe indrukken en de lange dag. Door alle wanhoopskreten van alle barende op 1 zaal lijkt het 's nachts als je op bed ligt alsof je ze nog steeds hoort huilen/schreeuwen (dat is erg overweldigend en vermoeiend, alsof je de golven nog voelt na een dag op zee, alleen dan een stuk minder leuk) dus hebben we vandaag een dagje strand ingepland om even tot rust te komen. Morgen gaan we weer met frisse moed aan de slag!
Het weekend hebben we heerlijk gefeest tot de zon weer opkwam en genoten op het strand! Ook heb ik met wat Sri Lankeense jongens en twee Russen gevolleybald op het strand, heerlijk maar super warm! Ook had ik me aardig open gehaald aan de schelpjes op het strand, maar hier kun je gewoon een verse Aloë Vera plant plukken langs de weg en die doen wonderen. Het is hier trouwens laag seizoen dus de locals vervelen zich een beetje en storten zich vol op het handjevol toeristen wat hier nog wel rondloopt (en 2 jonge blanke vrouwen zijn toch favoriet boven dikke Russen). Laten we zeggen dat het hier niet erg is om vrouw te zijn en we overal goedkope of gratis uitjes (special local price) en drankjes krijgen ;).
Ook zijn we Moederdag natuurlijk niet vergeten en hebben we (in een tropische regenbui tijdens de vloed, minder handig moment) een foto gemaakt om naar onze moeders te sturen op een kaartje, volgens mij was deze actie wel geslaagd, ik heb de foto bijgevoegd ;)!
Het leven hier is echt een emotionele achtbaan, veel extreme hoogte en dieptepunten. Rosanne en ik kunnen gelukkig goed met elkaar lachen en huilen en houden meermaals een soort intervisie 3.0, het portfolio schrijven na de stage wordt in elk geval geen probleem!
We hebben vrijdag en maandag weer stage gelopen in het Mahamodera ziekenhuis, beide dagen was het "rustig" en hebben we "maar" tien nieuwe eilandbewoners mogen verwelkomen. We krijgen steeds meer verantwoordelijkheden en hebben al kindjes aangepakt, geprikt, gedroogd, gewogen en nagekeken. Ook hebben we moeders zo goed en kwaad als het kon, zonder de taal te spreken, gesteund, van kind en placenta verlost en zelfstandig gehecht (daar worden we nog eens erg goed in!). Gisteren hebben we een lange en vermoeiende dag gewerkt omdat er een barende lag met een kindje met een aangeboren afwijking. Het kindje was voldragen, maar had helaas een anencephalie, wat betekend dat het kindje geen schedel en grote hersenen had. Het was erg heftig om met haar te "praten". Omdat de vrouwen met elkaar op een zaal liggen, en deze mevrouw hier heel wat uren moest doorbrengen, heeft ze heel veel gezonde baby's geboren zien worden, wat was dat lastig om te zien! Uiteindelijk werd het zo laat dat we echt naar huis toe moesten, de weg naar het ziekenhuis is namelijk niet erg veilig 's avonds laat voor (blanke) vrouwen. De locale vrouwen hebben hier een avondklok en moeten om 18.00/19.00 binnen zijn en daarna wordt de sfeer een beetje vervelend. We hebben de baby uiteindelijk niet geboren zien worden én we waren ontzettend moe van alle nieuwe indrukken en de lange dag. Door alle wanhoopskreten van alle barende op 1 zaal lijkt het 's nachts als je op bed ligt alsof je ze nog steeds hoort huilen/schreeuwen (dat is erg overweldigend en vermoeiend, alsof je de golven nog voelt na een dag op zee, alleen dan een stuk minder leuk) dus hebben we vandaag een dagje strand ingepland om even tot rust te komen. Morgen gaan we weer met frisse moed aan de slag!
Het weekend hebben we heerlijk gefeest tot de zon weer opkwam en genoten op het strand! Ook heb ik met wat Sri Lankeense jongens en twee Russen gevolleybald op het strand, heerlijk maar super warm! Ook had ik me aardig open gehaald aan de schelpjes op het strand, maar hier kun je gewoon een verse Aloë Vera plant plukken langs de weg en die doen wonderen. Het is hier trouwens laag seizoen dus de locals vervelen zich een beetje en storten zich vol op het handjevol toeristen wat hier nog wel rondloopt (en 2 jonge blanke vrouwen zijn toch favoriet boven dikke Russen). Laten we zeggen dat het hier niet erg is om vrouw te zijn en we overal goedkope of gratis uitjes (special local price) en drankjes krijgen ;).
Ook zijn we Moederdag natuurlijk niet vergeten en hebben we (in een tropische regenbui tijdens de vloed, minder handig moment) een foto gemaakt om naar onze moeders te sturen op een kaartje, volgens mij was deze actie wel geslaagd, ik heb de foto bijgevoegd ;)!
Het leven hier is echt een emotionele achtbaan, veel extreme hoogte en dieptepunten. Rosanne en ik kunnen gelukkig goed met elkaar lachen en huilen en houden meermaals een soort intervisie 3.0, het portfolio schrijven na de stage wordt in elk geval geen probleem!
-
12 Mei 2015 - 21:45
Inez:
super leuk om weer te lezen! Wat een indrukken zeg, pffff. En de kaart was heel erg geslaagd en heel welkom! -
12 Mei 2015 - 23:28
Kooske:
Elke keer weer heerlijk om je verslag te lezen! -
13 Mei 2015 - 08:03
Dennis:
Hey Leonie, wat een gave verhalen allemaal. En geniet ervan. Als je eenmaal zo'n verre reis met veel indrukken hebt gemaakt dan smaakt dat naar meer (ervaringsdeskundige:-).
Pas goed op jullie zelf en nog veel plezier.
-
18 Mei 2015 - 20:24
Annemarie:
Hey Leonie, jammer dat je de geboorte van dat babytje met aangeboren afwijking niet hebt kunnen meemaken. Daarna moeder/kind nog wel kunnen zien/spreken?!
Veel plezier nog! -
19 Mei 2015 - 16:19
Irene:
Hi leonie,
Net al je verslagen gelezen en fotos gezien, bijzonder!
" Geniet " maar met je vriendin vd hoogte:) - en dieptepunten:(
Fijn dat je die samen kunt delen.
Lieve groetjes,
Irene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
